Choroba Parkinsona to jedna z najtrudniejszych chorób, jakie dotykają organizm, a w zasadzie mózg człowieka. Parkinson postępuje etapowo i zaczyna stwarzać problemy z codziennymi czynnościami. Choremu ciężko jest wstać z łóżka, ubrać się oraz umyć i przygotować posiłek.
Problemy Parkinsona doświadczają nie tylko samego chorego, ale dotykają również jego rodzinę a szczególnie kogoś, kto pełni nad nim opiekę. Z racji zwiększającej się liczby chorych na Parkinsona, musimy zwracać uwagę na ich potrzeby i z dnia na dzień towarzyszyć im w codziennym życiu.
Na skróty:
Choroba Parkinsona – jak powstaje?
Jak powstaje choroba Parkinsona? To pytanie nie posiada określonej odpowiedzi, ponieważ do dziś przyczyna powstania nie jest znana. Parkinson dotyczy podkorowych jąder mózgu, gdzie stwierdza się obniżenie dopaminy, która pełni rolę przekaźnika. Pomimo iż przyczyny są nieustalone, większość z przypadków, posiada genetyczne podłoże.
Ten rodzaj choroby to najczęstszy przypadek choroby układu nerwowego, znacznie częściej diagnozuję się ją u mężczyzn, między pięćdziesiątym a sześćdziesiątym rokiem życia. Czasem genetyka, atakuję również młode organizmy, a jej objawy pojawiają się już w dwudziestym roku życia.
Pierwszym, najbardziej charakterystycznym objawem choroby Parkinsona, jest drżenie, które najczęściej rozpoczyna się od jednej kończyny. Zaawansowane stadium choroby objawia się już znacznie poważniej, na przykład ruchowym spowolnieniem. Typowym objawem jest również spowolniona mowa i zaburzenia związane z mimiką twarzy.
Chory przyjmuję pozycję zgiętą i charakteryzuje się napięciem mięśniowym. Dość częstym objawem, towarzyszącym tej chorobie jest mikrografia. Charakteryzuje się ona tym, że podczas pisania mamy wrażenie zmniejszania się liter. Nie można zapominać też o ślinotoku oraz potów napadowych. Seniorom doskwiera również psychiczne spowolnienie, które wraz z rozwojem choroby może doprowadzać do pojawienia się zespołu otępienia.
Rozpoznanie choroby Parkinsona ma swoje poszczególne kryteria. Przede wszystkim należy stwierdzić czy objawy choroby są postępujące, a dodatkowo trzeba potwierdzić obecność sztywności mięśni, drżenie oraz akineze. Te kryteria pozwalają na stwierdzenie obecności choroby Parkinsona, jeśli natomiast ma to być pewna diagnoza, przy powyższych objawach powinno się wykazać zmiany w mózgu.
Senior z chorobą Parkinsona
Choroba Parkinsona u osób starszych jest dużym wstrząsem zarówno dla chorego jak i dla jego rodziny. W każdym pojawia się lęk, przed tym, do czego może doprowadzić choroba. Rodzina zaczyna mieć wątpliwości, czy podoła w opiece na seniorem oraz czy nie jest on narażony na niebezpieczeństwo. Istotnym elementem podczas leczenia jest farmakologia, która umożliwia spowolnienie postępów choroby, ale także szczególna opieka nad chorym.
Nie tyle, co na początku, ale w późniejszym etapie choroby, senior wymaga całodobowej pomocy. Czasami rodziny decydują się na pozostawienie chorego w ośrodku, gdzie otrzyma on profesjonalną opiekę. Wynika to nie z obawy o jego bezwładność, ale rodzinie ciężko pogodzić pracę z obowiązkami, które z czasem stają się coraz trudniejsze.
Leczenie osób starszych
Leczenie osoby starszej z Parkinsonem wymaga podania aminokwasu-lewodopa. Lewodopa, która dostaję się do mózgu, przekształca się w dopaminę, która natomiast eliminowana jest podczas tej choroby. Czasem skutecznym okazuję się leczenie elektrostymulacyjne lub operacyjne ogniska umiejscowionego w mózgu. Jeśli choroba jest zdiagnozowana we wczesnym stadium, pacjentom zaleca się dobranie odpowiednich ćwiczeń. Wysyła się ich na spacery, masaże, a także sporty wodne i gimnastykę.
Jeśli chodzi o rokowania w chorobie, niestety nie są one zbyt optymistyczne. Dotychczas nie odnaleziono leku, który w stu procentach pozbyłby się objawów. Choroba sama w sobie nie jest śmiertelna, ale pojawiające się z upływem czasu objawy, prowadzą do znacznego upośledzenia chorego. Najczęstszą przyczyną zgonu okazuję się powikłanie podczas choroby, czyli zapaleni płuc.
